Deze week vroeg een fijne collega mij wanneer ik weer een blogje ging schrijven. Ik keek haar aan en zei: “waarom eigenlijk, ik hoor nooit wat op die blogjes. Die blogjes hadden er net zo goed niet hoeven te zijn en dan had ik de tijd die het schrijven kostte mooi kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld gitaarspelen”. Gitaarspelen is een hobby van mij welke ik met een zeker fanatisme weer heb opgepakt de laatste jaren.
Dat kwam zo. Ik liep een paar jaar geleden regelmatig langs de Rockschool in Leiden omdat mijn kantoor daar toevallig op dat moment was gesitueerd en op de gevel was een grote afbeelding van een vlammende gitaar aangebracht. Die afbeelding deed het ‘m. Ik had altijd echt willen rocken of blues(en) op de gitaar maar was nooit veel verder gekomen dan wat gepingel en de kennis van de open akkoorden (dat wel, ik kon ieder nummer een beetje spelen). Het echte werk, goed genoeg zijn voor een band, echt kunnen spelen, soleren, improviseren, een eigen stijl van muziek uitvinden. Dat had ik nooit gedaan. Het kostte teveel tijd, was te moeilijk, weet ik veel, waarom doen mensen dingen niet? (of wel?).
Goed ik besloot om mij in te schrijven voor les. Ik kreeg les van Robert, een doorgewinterde gitarist die echt alles op gehoor kan spelen en in verschillende bands speelt. Een jurist bovendien die op een zeker moment het juridische inwisselde voor de muziek (a bold move!). Dat betekent dus naast les ook af en toe een leuk gesprek. Maar vooral gaf het mij veel voldoening om weer lekker bezig te zijn met wat ik heerlijk vind; muziek. Ik dook er echt in en ben nog steeds bezig en vermoed dat ik er niet meer mee stop. Geweldig, zoveel te ontdekken aan dat instrument, zoveel verborgen schatten. Zo moeilijk ook en zoveel herhaling nodig en zo moeten doorzetten. Gitaarspelen is leuk, het geeft voldoening, maar wel bij de gratie van, er energie in stoppen en soms tijd opofferen, tijd die je aan andere dingen had kunnen besteden. Beetje als het schrijven van een blogje dus. Zeker als dat blogje regelmatig moet verschijnen. Kost tijd, kost energie.
Die muziek maak ik vooral voor mijzelf, ik hoef er niets voor terug. Dat blogje moet ik ook zo aanvliegen misschien. Met een kans dat er bij voldoende blogjes af en toe een leuk leesbaar stukje bij zit, zoals ik af en toe ook ineens iets speel waarvan ik denk: verdomd Ruud dat klonk best lekker.