Bij Emplooyer proberen we de waan van de dag af en toe te doorbreken door over de toekomst van de financiële sector te debatteren. Een aantal onderwerpen passeren steeds vaker de revue: wat gaat blockchain technologie voor gevolgen hebben ? Wat voor impact gaan de nieuwe privacy regels (AVG) hebben? Maar vooral PSD 2 spreekt tot de verbeelding. De Payment Directive Service 2 is een potentiële gamechanger. En het gekke is dat de meeste mensen, niet echt op het netvlies hebben wat deze EU verordening gaat betekenen.
De Europese PSD2-richtlijn die in januari 2018 van kracht wordt, vereist dat Europese banken betaalgegevens van klanten toegankelijk maken voor andere financiële dienstverleners, mits de klant daar toestemming voor geeft.
Hoewel de reflex van de gemiddelde consument van financiële diensten (en wie is dat niet?) is dat deze zijn of haar financiële gegevens echt niet zo maar gaat delen ga ik even uit van het scenario dat men dat wel gaat doen, net zo als allerlei andere persoonlijke gegevens zonder al teveel weerstand de afgelopen jaren zijn gedeeld om toegang te krijgen tot hippe apps.
Die angst leeft namelijk wel degelijk bij de bestaande banken. Wat als Google, Facebook of Amazon (of Alibaba, Tencent of Baidu uit China) met killer applicaties komen?
Hoe die applicaties er uit gaan zien is niet eens zo van belang, de enorme waarde van alle verzamelde financiële data heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Het kan bijna niet anders dan dat er, naast een grote hoeveelheid kleine fintechspelers, ook een beweging komt van een aantal van deze partijen, die daarbij geen middel zullen laten liggen om de klantgegevens los te weken.
De ING liet deze week zien dit gevaar te onderkennen, de bank wil binnen 5 jaar een van de spelers zijn in een dan waarschijnlijk getransformeerde bankenwereld, een volledig virtuele consumentenmarkt waarbij het volkomen diffuus wordt waar men bankiert.
Want het traditionele merk dat de bank is, gaat dan verdwijnen. Nu is het bezit van financiële data nog steeds de belangrijkste asset van een bank. De luie consument verandert moeilijk van bank omdat het moeilijk is. Daardoor koopt de consument ook nog steeds financiële producten bij de eigen bank, maar wat als veranderen van dienstverlener met een blink of the eye (gezichtsherkenning) is geregeld?
Het worden spannende tijden in een wereld die tot nu toe uitblonk in moeizame transities. Gaan de banken antwoorden vinden, gaan de nieuwe partijen echt het vertrouwen van de klant verwerven? Gaan de grote datapartijen ook deze sector opslurpen?
Het antwoord ligt nog om de hoek, de komende 5 jaar worden in ieder geval niet alleen cruciaal voor ING maar voor alle partijen in de sector. Emplooyer volgt het op de voet, wie wil meedenken over dit vraagstuk en de andere issues wordt van harte uitgenodigd om hier verder over te praten en antwoorden te helpen vinden op de vele vragen die organisaties de komende jaren op zich af zien komen. Want onze overtuiging is, dat diegenen die de antwoorden durven te formuleren de toekomst in handen hebben.
